Σελίδες

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

*Όμορφο,γλυκό,ροζ βραβείο*

Να μωρέ εδώ ένα μικρό blog με όχι πολλούς αναγνώστες...Να γράφω τις σκέψεις μου.Να εκφράζω συναισθήματα.Να μοιράζομαι στιγμές.
Και ξαφνικά βραβείο!!!Γιατι είμαι μικρό αλλά πολλά υποσχόμενο blog!!!Nαι,η αλήθεια είναι ότι το έχω πιστέψει ότι είμαι blogger.Ρωτήστε και τις φίλες μου!Ίσως επειδή από τους γνωστούς μου λίγοι είμαστε αυτοί που εκθέτουμε τους εαυτούς μας σε προσωπικά ιστολόγια.
Να ευχαριστήσω λοιπόν την Astroneraidoula για το βραβείο που μου χάρισε αλλά και τα όμορφα λόγια της!!!
Τώρα ο κανόνας είναι να το δώσω σε 5 blogs με λιγότερους από 200 αναγνώστες...Εγώ δυστυχώς αν και ακολουθώ αρκετά blogs,δεν επισκέπτομαι συχνά αφήνοντας σχόλια.Απλά μπαίνω,χαζεύω αναρτήσεις όμορφες,διαβάζω σκέψεις που αποτυπώνονται με λόγια άλλες φορές απλά,άλλες πιο λογοτεχνικα και βιώνω για λίγο τις ανησυχίες και τις ιδέες και άλλων κοινών θνητών.Έτσι παραβιάζοντας τον κανόνα θα ήθελα να το χαρίσω σε δύο blogs στα οποία έχω ιδιαίτερη συμπάθεια και περισσότερο θάρρος...
  • Στο Μαράκι από το Μια Αναπνοή που γράφει τόσο ποιητικά και αληθινά και  ανυπομονώ για κάθε νέα ανάρτησή της
  • Στη Γεωργία,μια γλυκύτατη μανούλα με έναν κούκλο γιο και μόνιμα ερωτευμένη με τη Θεσσαλονίκη (και γι'αυτό υπάρχει ιδιαίτερη αδυναμία) από το 4 seasons 


    Φυσικά θα ήθελα να παραβώ και τον άλλο κανόνα (αυτό με τους λιγότερους από 200 αναγνώστες) και να το χαρίσω και σε άλλους φίλους bloggers αλλά επειδή σπουδάζω και Νομική ας κρατηθώ και ας μην κάνω όλες τις παρατυπίες...Φτάνει η μία!!!
    ~Φιλιά~



    PS:Αυτή η εικόνα ειδικά για την Astroneraidoula ως ακόμα ένα ''ευχαριστώ'' για το βραβειάκι!!!!
    Πηγή:Tumblr



Τρίτη 16 Απριλίου 2013

***Happy ''18'' Bro!!!!***




Πριν από 18 χρόνια.Εγώ γύρω στα 3μιση.Μεσημεράκι.Χτυπάει το τηλέφωνο.Τα νέα...''Απέκτησες αδερφούλη!''.Τα είχα όλα έτοιμα...Του είχα πάρει και μια κουδουνίστρα για να του την δώσω ως το πρώτο μου δώρο προς εκείνον.Και μετά από λίγες μέρες ήρθε στο σπίτι.Ένα μικρό πλασματάκι,με λίγα μαλλάκια (όχι σαν κι εμένα,που είχα μαλλούρα με το που ξεπρόβαλα) και με τα μάτια μισάνοιχτα.Το μόνο που θύμαμαι από κείνο το απόγευμα είναι πόσο ήρεμος ήτανε στην αγκαλιά όλων των άλλων και πώς ούρλιαζε όταν το έπαιρνα εγώ στα φοβισμένα μου χέρια για να τον κρατήσω έστω και για δευτερόλεπτα!Και ναι...Κάπου εκεί θα άρχιζε να γεννιέται μια μικρή ζήλια μέσα μου.Θα άρχιζα να τρώω τα νύχια μου.Είμαι σίγουρη πλέον ότι αυτή είναι η αιτία.
Και το όνομα αυτού Δημήτρης.Νομίζω ότι έχω ελάχιστες αναμνήσεις από τότε που ήμουν μοναχοπαίδι.Ίσως επειδή ήμουν αρκετά μικρούλα ή μήπως ίσως επειδή τα τελευταία 18 χρόνια έχω συνηθίσει να μοιράζομαι τη ζωή μου και μαζί του;Η συνύπαρξη μας κάποιες φορές υπήρξε δύσκολη.Τσακωμοί,ξύλο,μέχρι και την ξύλινη πόρτα του δωματίου μου σπάσαμε σε έναν μας καυγά (λιγουλάκι...)!!!
Τα χρόνια πέρναγαν...Εγώ μπήκα στην εφηβεία και σαν να μου έσπαγε περισσότερο τα νεύρα!Όμως τα 4 παρά κάτι χρόνια που έχουμε διαφορά βοήθησαν.Γιατί μόλις άρχισε και εκείνος να μπαίνει στην εφηβεία σαν να αποκαταστάθηκε η επικοινωνία μεταξύ μας!Και έτσι ο αδερφός μου έγινε μαζί και καλύτερος μου φίλος!Θα του πω τα πάντα ακόμα και για τα αισθηματικά μου.Κι εκείνος θα μου εκφράσει τις ανησυχίες του, την αγάπη του και θα αναλάβει ρόλο όχι μόνο αδερφού που νοιάζεται αλλά και ''του μεγαλύτερου αδερφου''...Ναι,ναι εκείνου που όταν σε δει στεναχωρημένη όχι μόνο θα σου συμπαρασταθεί αλλά θα θελήσει κιόλας να σε προστατέψει...Και εγώ θα γελάσω,θα τον ευχαριστήσω και ας ξέρουμε και οι δύο πως είναι κάπως ακατόρθωτο αυτό.
Δεν ξέρω γιατί είμαι συγκινημένη τώρα που γράφω αυτή την ανάρτηση...Γιατί ενηλικιώθηκε και ξαφνικά εγώ το συνειδητοποιώ;Γιατί διαβάζει για τις πανελλήνιες και ξέρω ότι πιέζεται πολύ και αγχώνεται;Γιατί είμαι μακριά και μου λείπει;Γιατί περιμένω πώς και πώς τα αποτελέσματα και ελπίζω ότι του χρόνου θα μείνουμε μαζί στη Θεσσαλονίκη και θα περάσουμε super;Ή μήπως επειδή απλά τον αγαπώ πολύ και ξέρω ότι θα είναι πάντα εκεί για μένα;
Χρόνια πολλά Μητσάκο!!!Εύχομαι μόνο να είσαι γερός και ευτυχισμένος με ο,τι φέρει η ζωή στο δρόμο σου!!!

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Γύρω-γύρω όλοι...(;)

Άλλες φορές το θεωρώ ιδιαίτερο γνώρισμα του εαυτού μου και άλλες αδυναμία του χαρακτήρα μου...
Δεν μου αρέσει να διαγράφω άτομα απ'τη ζωή μου!Μπορεί να μη μιλάμε όπως παλιά,ίσως και καθόλου όμως ποτέ δεν είπα ''Αυτό το άτομο δεν υπήρξε ποτέ στη ζωή μου.Διαγραφή-Τέλος''.
Αναγνωρίζω ότι ανήκουν στο παρελθόν μου αλλά αυτό που με κάνει και αναρωτιέμαι είναι το εξής...

Τι κάνουμε με το παρελθόν μας;Το ''θάβουμε'' και το αφήνουμε πίσω μας ή μήπως το τοποθετούμε σε ένα ''κουτάκι'' και το κουβαλάμε μαζί μας στην μετέπειτα πορεία μας;
Έχοντας έτσι σαν πυξίδα τα λάθη μας,συμπεριφορές αυτών που μας απογοήτευσαν,αναμνήσεις άσχημες,επίπονες που αν αναλύσουμε καλύτερα θα καταλάβουμε τι πήγες στραβά,αυξάνουμε τις πιθανότητες να μην επαναληφθούν στο παρόν μας,αλλά ούτε και στο μέλλον!Ναι,αυτή είναι η δικιά μου θέση.Μπορεί με το να μην αφήνω πίσω τα άσχημα να μελαγχολώ αραιά και που,να θυμάμαι,να αναπολώ...Αλλά όλα αυτά που έζησα σε κάθε τομέα της ζωής μου είναι αυτό που με καθορίζει σαν άνθρωπο,που διέπλασε κατά ένα μεγάλο μέρος το χαρακτήρα μου.

Φιλίες που προδόθηκαν ή χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου,έρωτες που απογοήτευσαν,γνωριμίες που δεν είχαν το αναμενόμενο αποτέλεσμα...Άνθρωποι που συναναστρέφεσαι έστω και για ελάχιστο χρονικό διάστημα,που οι δρόμοι σας συναντιούνται για λίγο...Δεν πιστεύω ότι γίνεται τυχαία...Εμφανίζονται γιατί κάτι έχουν να σου δώσουν...Κάτι να σου μάθουν...Για τη ζωή ή ίσως και για τον ίδιο σου τον εαυτό...Ίσως λοιπόν αν τους κρατήσεις γύρω σου,έστω και σιωπηρά,έστω και αν αυτοί δεν το γνωρίζουν να νιώθεις μια ασφάλεια,μια εσωτερική πάνω από όλα ασφάλεια.
Όπως το παιχνίδι που παίζαμε μικροί...Το ''γύρω-γύρω όλοι''...Ανέμελοι.ξέγνοιαστοι...Έτσι και τώρα μεγαλύτεροι ηλικιάκά,με περισσότερες εμπειρίες.Κρατάμε ανθρώπους γύρω μας όσον αφορά την ψυχή μας,ανεξάρτητα από το πόσο μακριά μας έχουν φύγει,έχουν χαθεί...

Έτσι έχω μάθει,έτσι έκανα πάντα...Δεν ξέρω τι ευθύνεται...Το πώς με μεγάλωσαν οι δικοί μου,το ωροσκόπιο μου,ο ρομαντισμός μου που ώρες-ώρες καταντάει ηλιθιότητα...;Αλλά τελικά δεν με ενδιαφέρει και να μάθω...Αυτή είμαι!Αυτός είναι ο τρόπος μου,δικαίωμά μου...Και αν τελικά κάποιος απ'αυτούς που εγώ ''κράτησα'', με διαγράψει δικαίωμά δικό του.Το ποιος ενεργεί σωστά και λάθος είναι υποκειμενικό,αφού ο καθένας αποφασίζει μόνος του για τη δική του ζωή!Ίσως το μέλλον να δείξει...

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Καλό μήνα!!!


Καλό μήνα blogo-γειτονιά!!!
Ήρθε και ο Απρίλης και με η πρώτη του μέρα έφερε μαζί της τον ήλιο στη Θεσσαλονίκη.Γιατί το Σαββατοκύριακο ξέχασε να περάσει και από τη συμπρωτεύουσα μια βόλτα...
Ας μας έρθει λοιπόν όμορφα,χαμογελαστά και φωτεινά και αυτός ο μήνας!